Pewien człowiek poprosił kiedyś Boga, aby pokazał mu niebo i piekło.
Bóg zaprowadził człowieka do piekła. Była tam wielka sala, w której wielu ludzi siedziało wokół ogromnego kotła z gulaszem. Wszyscy ci ludzie wyglądali na wynędzniałych i zrozpaczonych, a także byli wycieńczeni z głodu. Każdy z nich trzymał w ręku łyżkę, lecz jej rączka była o wiele dłuższa od ramion człowieka, toteż żaden z biesiadników nie mógł trafić nią do swoich ust. Cierpienie wygłodzonych ludzi było straszliwe.
Następnie Bóg zaprowadził człowieka do nieba.
W niebie była identyczna sala, a także identyczny kocioł z gulaszem. Byli też wokół niego ludzie, którzy trzymali w ręku identyczne łyżki z długachnymi raczkami. Lecz ci ludzie byli szczęśliwi i dobrze odżywieni.
- Nie rozumiem – powiedział człowiek. – Skoro obie sale są identyczne, jak to możliwe, że tu każdy tryska radością, a tam wszyscy są na skraju śmierci głodowej?
- To proste, - odpowiedział Bóg. Tutaj wszyscy nauczyli się karmić siebie nawzajem."
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz