Rodzice wybrali dla syna najlepszą szkołę. Rano dziadek poszedł
odprowadzić wnuka na lekcje. Gdy weszli na szkolne podwórko, zostali natychmiast okrążeni przez dzieci.
- Jaki pokraczny starzec! – roześmiał się jakiś chłopiec.
- Grubas! Grubas! – dworowała sobie reszta dzieciaków.
Dziadek zabrał wnuka i opuścił teren szkoły.
- Hura! Nie pójdę do szkoły! – ucieszył się chłopiec.
- Pójdziesz, ale nie do tej, - powiedział dziadek. – Sam znajdę dla ciebie szkołę.
Dziadek odprowadził chłopca do domu i powierzył go opiece babci, a sam wyruszył na poszukiwania szkoły. Wchodził do każdej i czekał, aż będzie przerwa. W niektórych szkołach nikt nie zwracał na niego uwagi, w innych – przedrzeźniano go i szydzono. Dziadek odwracał się i wychodził. Wreszcie zawędrował na maleńkie podwóreczko niedużej szkoły i zmęczony oparł się o ogrodzenie. Zaczęła się przerwa.
- Dziadku, źle się czujesz? Przynieść ci wody? – usłyszał nagle dziecięcy głosik.
- Dziadku, mamy tu ławkę, pomogę ci usiąść, - zawtórował inny dziecięcy głosik.
- Zawołajmy nauczyciela! Dziadek potrzebuje pomocy! – krzyknął jakiś chłopiec i wbiegł do szkoły, a po chwili wrócił z młodym mężczyzną.
Dziadek odpoczął, napił się wody, a nauczyciel odprowadził go na przystanek i pomógł wsiąść do autobusu. Wieczorem dziadek oznajmił rodzicom chłopca:
- Znalazłem dla mojego wnuka najlepszą szkołę. Jest maleńka i ciasna, ale ma najlepszych nauczycieli.
- Skąd możesz to wiedzieć, - spytała synowa, - skoro sam jesteś analfabetą?
- Nauczycieli poznaje się po uczniach, - odparł dziadek.
- Jaki pokraczny starzec! – roześmiał się jakiś chłopiec.
- Grubas! Grubas! – dworowała sobie reszta dzieciaków.
Dziadek zabrał wnuka i opuścił teren szkoły.
- Hura! Nie pójdę do szkoły! – ucieszył się chłopiec.
- Pójdziesz, ale nie do tej, - powiedział dziadek. – Sam znajdę dla ciebie szkołę.
Dziadek odprowadził chłopca do domu i powierzył go opiece babci, a sam wyruszył na poszukiwania szkoły. Wchodził do każdej i czekał, aż będzie przerwa. W niektórych szkołach nikt nie zwracał na niego uwagi, w innych – przedrzeźniano go i szydzono. Dziadek odwracał się i wychodził. Wreszcie zawędrował na maleńkie podwóreczko niedużej szkoły i zmęczony oparł się o ogrodzenie. Zaczęła się przerwa.
- Dziadku, źle się czujesz? Przynieść ci wody? – usłyszał nagle dziecięcy głosik.
- Dziadku, mamy tu ławkę, pomogę ci usiąść, - zawtórował inny dziecięcy głosik.
- Zawołajmy nauczyciela! Dziadek potrzebuje pomocy! – krzyknął jakiś chłopiec i wbiegł do szkoły, a po chwili wrócił z młodym mężczyzną.
Dziadek odpoczął, napił się wody, a nauczyciel odprowadził go na przystanek i pomógł wsiąść do autobusu. Wieczorem dziadek oznajmił rodzicom chłopca:
- Znalazłem dla mojego wnuka najlepszą szkołę. Jest maleńka i ciasna, ale ma najlepszych nauczycieli.
- Skąd możesz to wiedzieć, - spytała synowa, - skoro sam jesteś analfabetą?
- Nauczycieli poznaje się po uczniach, - odparł dziadek.
@ Po prostu ludzie
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz